Van ontslag naar droombaan

Ontslagen worden na een reorganisatie, het zal je maar gebeuren. Het overkwam René Heshof (58), nadat hij dertig jaar werkzaam was geweest bij een verzekeringsmaatschappij. Na zijn ontslag begon hij weer met solliciteren, op zoek naar een nieuwe baan die bij hem past. Door zijn hart te volgen ontdekte hij uiteindelijk zijn echte passie: de gehandicaptenzorg.  

René: “Ik ben dertig jaar werkzaam geweest bij de verzekeringsmaatschappij en toen kwam het jaar dat alle vijftig plussers eruit moesten. We werden ontslagen. En dan? Je hebt geen idee wat je anders wilt gaan doen.”   

Naast zijn werk bij de verzekeringsmaatschappij werkte René ook al als judoleraar, dit bleef hij na zijn ontslag twee keer per week doen. Ook begon hij in die periode judolessen te geven aan kinderen met een beperking. Dit beviel hem zo goed dat hij als vrijwilliger ging werken met gehandicapten. Hoewel hij hier veel voldoening uit haalde moest hij na een jaar noodgedwongen stoppen om zijn uitkering van het UWV niet te verliezen.  

René merkte al snel dat hij het werken met gehandicapten miste en besloot dat hij hiermee verder wilde. Hij schreef zich meerdere malen in voor een opleiding in de gehandicaptenzorg maar werd steeds uitgeloot. Om toch bezig te blijven nam hij in de tussentijd verschillende andere functies aan; van werken bij de milieustraat, lesgeven op school tot aan het schoonmaken van toiletten.  

De aanhouder wint  

In die periode besloot René om niet bij de pakken neer te zitten en meer zingeving aan zijn tijd te geven. Hij begon met een cursus Timemanagement van NHA. Deze beviel hem zo goed dat hij besloot daarna nog een cursus te volgen. Hij schreef zich in voor de opleiding Kindercoach, omdat deze opleiding goed aansloot bij zijn interesses. Daarna rondde hij ook nog de opleiding Sociale Psychologie af. Twee jaar geleden is hij begonnen aan de Basisopleiding Gehandicaptenzorg.  

René: “Je kan in die tijd helemaal niets doen, of je gaat ervoor en probeert
er wat van te maken en gaat iets doen waar je wat aan kunt hebben.”  
 

De motivatie en inzet van René bleven niet onopgemerkt. Op een dag werd hij benaderd door de Prinsenstichting. Zij hadden zijn CV gelezen en waren zo onder de indruk van alle opleidingen die René gevolgd had dat ze hem uitnodigden voor een gesprek. Na een meeloopdag die ontzettend goed beviel mocht René een dag later al aan de slag met mensen met een meervoudig ernstige beperking.   

René: “Ik stond er versteld van. Ik belde mijn vrouw op en zei tegen haar ‘je gelooft je oren niet, ik ben benaderd om mee te gaan lopen!’ Toen zei ze nog ‘heb je wel goed geluisterd?’. Ik heb ondertussen al duizenden sollicitaties gedaan, dus het voelde heel onwerkelijk. De aanhouder wint zullen we maar zeggen!” 

Inmiddels heeft René de Basisopleiding Gehandicaptenzorg succesvol afgerond en is hij begonnen aan zijn vijfde opleiding bij NHA, de Basisopleiding Persoonlijk Begeleider Specifieke Doelgroepen. En ook die bevalt hem zeer goed. 

Opa gaat weer studeren  

De Basisopleiding Persoonlijk Begeleider (Specifieke Doelgroepen) volgt René zodat hij persoonlijk begeleider kan worden van een van zijn cliënten waar hij een bijzondere band mee heeft opgebouwd. René: “Het is een ondeugend jochie. Andere collega’s kunnen hem wat minder goed aan omdat hij zo druk is. Ik heb hem nu goed leren kennen en kan alles met hem doen. Ik ga met hem naar de McDonalds, wandelen, fietsen of treinen kijken. Het is echt een geweldige jongen, alleen hartstikke druk. Ik volg de cursus om zijn persoonlijk begeleider te worden, daar doe ik het voor. ”   

De cursussen brachten hem meer dan alleen de kennis en informatie die hij nodig heeft om zijn functie goed te kunnen vervulen. Waar hij het meeste aan heeft gehad van de opleidingen die hij heeft gevolgd bij NHA?  

René: “Ik heb er heel veel mensenkennis door opgedaan. Ik heb de opleiding Kindercoach gevolgd omdat ik met gehandicapten werkte en daar wilde ik meer over leren. Die mensen zijn volwassen maar ze hebben het niveau van een klein kind. Dat is toch heel anders. Ik haal er zoveel waardering uit.” 

Nu hij bij de Prinsenstichting werkt doet René wat langer over zijn opleiding, maar hij is nog steeds erg enthousiast. René: “Ik vind het te gek. Veel collega’s van mij zijn twintigers, voor hun hoeft het niet zo nodig. Ik zeg dan ook altijd ‘opa gaat weer studeren’. Ik
vind het gewoon top, de begeleiders en docenten zijn top, de uitleg is goed. Dus daar heb ik heel veel aan.”  

Volg je hart, het kan je zoveel brengen!  

De periode na zijn ontslag viel René zwaar: “Je wordt wijsgemaakt dat je niet zoveel meer kunt, dus dan moet je eruit. De eerste jaren na mijn ontslag waren daardoor ook pittig. Het heeft wel even geduurd voor ik dat verwerkt had." 

René heeft gelukkig altijd veel steun gekregen van zijn vrouw. Zij spoorde hem aan om te doen wat hij echt leuk vond om te doen. René: "Achteraf is het heel gek om te zeggen, maar ik ben blij dat ik ontslagen ben. Achteraf heeft het zo moeten zijn. Het heeft mij gebracht wat ik het liefste zou doen.” 

Op de vraag of hij nog tips heeft voor mensen die in dezelfde positie zitten als hij na zijn ontslag reageert René positief. “Ik denk dat je je hart moet blijven volgen. Daar moet je echt alles aan doen. Ga kijken welke opleidingen er bestaan. Volg je hart. Wordt het niets? Dan leer je er alsnog zo veel van. Als jij de motivatie hebt en je wilt het, doe het dan.”